ობიექტური სინამდვილის ასახვის უმაღლესი, ადამიანისათვის
დამახასიათებელი ფორმა. ცნობიერების არსის გაგება განისაზღვრება ფილოსოფიის
ძირითადი საკითხის გადაწყვეტით. ცნობიერება განუყოფელია ადამიანის
ფსიქიკისაგან და მისი საზოგადოებრივი ცხოვრებისაგან; იგი სოციალურია თავისი
ბუნებით, წარმოიქმნება ანტროპოგენეზის პროცესში, განპირობებულია შრომითი
საქმიანობით, ურთიერთობითა და ენით. ჩვეულებრივი, ფხიზელი
ცნობიერება მოიცავს აღქმებს, აზრებს, გრძნობებს, წარმოდგენებსა და
სურვილებს მოცემულ მომენტში. პირობითად შესაძლებელია ცნობიერების 3 დონის
განსაზღვრა:
1.ბაზისური დონე – შინაგანი და გარეგანი სამყაროს ცნობიერება. ამ დონეზე ჩვენ სხვადასხვა შეგრძნების გაცნობიერება, შემჩნევა შეგვიძლია.
2.იმის ასახვა, გააზრება, რასაც ვაცნობიერებთ. ამ დონეზე სიმბოლურ ცოდნას ვიყენებთ, რომელიც გვათავისუფლებს რეალურ ობიექტებსა და მიმდინარე მოვლენებზე მიჯაჭვულობისგან და უფრო ზოგად ხასიათს ატარებს.
3.უმაღლესი დონე – საკუთარი თავის, როგორც ცნობიერი, მოაზროვნე ინდივიდის გაცნობიერება, ანუ თვითცნობიერება. ამ დონეზე პიროვნულად განცდილი მოვლენების ავტობიოგრაფიულად შემეცნება ხდება
1.ბაზისური დონე – შინაგანი და გარეგანი სამყაროს ცნობიერება. ამ დონეზე ჩვენ სხვადასხვა შეგრძნების გაცნობიერება, შემჩნევა შეგვიძლია.
2.იმის ასახვა, გააზრება, რასაც ვაცნობიერებთ. ამ დონეზე სიმბოლურ ცოდნას ვიყენებთ, რომელიც გვათავისუფლებს რეალურ ობიექტებსა და მიმდინარე მოვლენებზე მიჯაჭვულობისგან და უფრო ზოგად ხასიათს ატარებს.
3.უმაღლესი დონე – საკუთარი თავის, როგორც ცნობიერი, მოაზროვნე ინდივიდის გაცნობიერება, ანუ თვითცნობიერება. ამ დონეზე პიროვნულად განცდილი მოვლენების ავტობიოგრაფიულად შემეცნება ხდება
No comments:
Post a Comment